Een kijkje in een andere wereld

Er stond voor vandaag iets heel leuks op het programma, we gingen namelijk meelopen met de kinderarts in het ziekenhuis, omdat ik zelf als kinderarts in ontwikkelingslanden wil werken was dit een leerzame kans. Het bijzondere aan de kinderarts was dat ze een vrouw uit Roemenië was, ze werkt hier omdat ze zorg hier echt nodig is. Ze wist heel veel tr vertellen en de passie voor haar werk was duidelijk voelbaar. In de ochtend zouden we met de ronde met haar meelopen om vervolgens in de middag meer te leren over kinderziektes. Het eerste patientje was een meisje van 4 jaar wat met haar arm in kokend water was gevallen. Dit komt helaas relatief vaak voor omdat het normaal is hier om in het midden van de kamer op de vloer te koken. Door verblinding van de zon struikelde het meisje waardoor haar arm in de pan kwam. Haar hele onderarm was een derdegraadsbrandwond. De huid van de arm was door de verbranding blank gekleurd en er waren grote brandwonden aanwezig. Dit was vreselijk om te zien bij een klein vrolijk meisje.  De middelen daar zijn erg beperkt elke kindje moet in dezelfde zaal en er is geen intensive care of isolatie ruimte. De arts moet daarom gebruik maken van verstand om de best mogelijke zorg te bieden. Ik was erg onder de indruk van de toewijding van de arts. Helaas voelde ik me tijdens het lopen van de ronde niet zo lekker worden, ik besloot even een luchtje te scheppen. Ik had sinds een paar dsgen last van buikpijn en diarree, iets wat hier door het eten vaak voorkomt. Omdat ik hier in het ziekenhuis werkte en koorts had moest ik voor de zekerheid even gecheckt worden, dat waren de regels van de organisatie. Er was nog een ander meisje wat niet lekker was dus samen met haar en iemand van de organisatie moesten we langs een privékliniek. Het contrast was enorm, alles hier was schoon en rustig terwijl in het andere ziekenhuis hygiene een knelpunt was en rust ver te zoeken. Ook was te zien dat alleen de rijke Tanzanianen hierheen kwamen. Na wat onderzoekjes bleek dat ik via het eten darmaparasieten had binnen gekregen, dit is iets wat hier vaak voor komt en onschuldig is. Ik kreeg antibiotica en zakjes tegen uitdroging. Ook zal ik binnen 48 uur weer helemaal beter zijn. Ik baalde erg dat ik een deel van de dag met de kinderarts had gemist. Hopelijk krijg ik nog een kans om met haar mee te lopen en meer te leren over het zijn van een kinderarts in een ontwikkelingsland. Ondanks dat ik blij ben met de goede zorg die ik kreeg benadrukte het ook wat voor een verschil het was. Dit motiveert me extra om aan de slag te gaan. Na een middagje slapen gezellig mee geweest uit eten want het was de verjaardag van 1 van de begeleiders, dit gaf me weer extra energie. Na kort mee gefeest te hebben vroeg naar bed gegaan om zo bij te komen en weer door te gaan. Hopelijk kan ooit de kloof tussen de gezondheidszorg voor arm en rijk verkleind worden, maar tot dat zo ver is zijn het de vrijwilligers en donaties die gezondheidszorg voor armen waar maken. Daarom ga ik met nieuwe moed aan de slag!