Alle ogen op je gericht

Het was tijd om een nieuwe les voor te bereiden. Nadat we de afgelopen weken trainingen over hygiene hadden gegeven was het nu tijd om meer te leren over goede voeding en ziektes die met voeding te maken hebben zodat we daar volgende week kinderen en moeders meer over konden leren. In de training kregen we uitleg over de problemen die er hier heersen rondom voeding en wat er belangrijk is om over te brengen op de moeders. Zo leerde dat kinderen soms alleen 6 keer per dag pap krijgen, hierdoor ontstaan er tekorten aan eiwitten en andere voedingstoffen wat voor oedeemvorming  kan zorgen. Verder kregen we uitleg over de dingen die ze als organisatie doen om vrouwen de mogelijkheid tot anticonceptie te bieden. Maar 27 procent van de vrouwen hier heeft beschikking over anticonceptie, de organisatie reist af baar wijken om daar vrouwen van anticonceptie te voorzien als ze dat willen. Ook helpen ze vrouwen met hiv. We gingen met de organisatie mee naar een wijk waar ze vrouwen helpen. We gingen eerst langs bij een vrouw die de pil slikt. Het doel van de bezoeken was om voor ons te begrijpen waarom de vrouwen hiervoor kiezen en wat de gevolgen hiervan zijn. Zo was de vrouw blij dat ze de kans tot anticonceptie kreeg omdat ze zelf niet meer kinderen wilde, het is echter niet iets waar je zomaar vooruit kan komen. Het gebruiken van de pil is namelijk nog niet overal normaal. Na op bezoek te zijn geweest bij de vrouw gingen we op huisbezoek bij 2 vrouwen met hiv. Ze waren open over hun ziekte en de sociale acceptatie. In tanzania heeft 7 procent van de bevolking hiv, ondanks het hoge aantal is de acceptatie nog steeds een knelpunt. Er zijn vele vrouwen en mannen  die niet aangeven dat ze de ziekte hebben. Dit zorgt voor dat de ziekte zich steeds verder over de bevolking verspreid. Door de organisatie worden de vrouwen gemotiveerd om zich wel te laten controleren en behandelen, om de ziekte binnen de perken te houden. Gelukkig durven vrouwen steeds meer eerlijk te zijn voor de omgeving, door deze dappere vrouwen volgen meerdere vrouwen de dappere weg en worden de brandende ogen omgezet in helpende handen. Na de leerzame en bijzondere middag bij de vrouwen thuis gingen we naar een massaaimarkt om als een echte toerist souvenirs in te slaan. Met de souvenirs op zak reden we naar een restaurant waar we de andere groepen zagen. Met deze groepen hadden we een afscheidsetentje voor de mensen die 3 weken bleven. Na het eten was het tijd voor karaoke, wanneer al die mensen die je in 3 weken zo goed hebt leren kennen luid meezingen met de muziek merk je pas hoe hecht je bent. Iedereen uit onze groep stond op het podium mee te zingen, terwijl de ogen van de andere groepen op ons gericht waren. Elke dag leerde we elkaar beter kennen tot we echt een groep waren. We hadden onderling veel lol en vulde elkaar aan, familie dat waren we. Met deze familie zongen we het laatste lied: see you again, dat zorgde bij vele voor tranen. De komende dagen gaat een deel weg. De tijd en ervaringen die we hadden met ze allen zal iedereen onthouden, want familie die vergeet je nooit.