Het beeld wat tranen oproept

Na leuke dingen te hebben gedaan in het weekend was het weer tijd om aan slag te gaan. We verzamelde vroeger dan normaal aangezien we vandaag langs 3 verschillende ziekenhuizen moesten om mensen af te zetten. Ik ging vanaf nu in een ander ziekenhuis werken, samen met een ander meisje stond ik vandaag op de kinderafdeling. Helaas bleek de dokter om 9.00 nergens te bekennen. Na verloop van tijd kwamen we andere vrijwilligers tegen die vertelde dat het nog wel een uur kon duren, er zat dus niks anders op dan wachten. Om 10.30 was het dan echt tijd om te beginnen. De arts zat in het midden van de ruimte en een voor een kwamen de kinderen langs om bekeken te worden. Er waren in totaal 40 kinderen op de kinderafdeling. Opvallend was dat bijna alle kinderen tropische ziektes hadden. Zo zagen we  kinderen een heftige vorm malaria. Het was een tweeling die beide malaria hadden opgelopen, inmiddels was de ziekte doormiddel van medicijnen onder controle en mochten ze naar huis. Helaas waren er ook kinderen die er slecht aan toe waren. Zo kwam er een jongetje van een jaar of 6 binnenlopen waarvan het gezicht en buik helemaal opgezwollen waren. Op het eerste gezicht leek het jongetje overgewicht te hebben. Echter is het oedeemvorming wat ontstaat na een heftig tekort van eiwitten. Het jongetje zijn ogen zaten door al het vocht bijna dicht en zijn buik was helemaal opgeblazen, het deed me denken een biologieles waarbij we dit hadden behandeld. Hoe erg het ook klonk toen ik erover hoorde in nederland was het pas nu ik het echt zag dat het me ontroerde. Voor ons zo iets normaals als voeding kost hier dagelijks kinderen het leven. Het jongetje kreeg eiwitten via een infuus om de osmotische waarde van zijn bloed omhoog te kunnen brengen. Hij was inmiddels al wat vocht kwijtgeraakt wat ervoor zorgde dat de dokter zijn toekomst positief inzag. Wel is het zo dat wanneer er geen verandering plaatsvind in zijn eiwitinname het vocht terug zou komen, de ouders moeten dan ook met de middelen die ze hebben proberen eiwitrijker voedsel te geven zodat hij gezond verder kan leven. Na het jongetje te hebben gezien kwam er een ander patiëntje die er slecht aan toe was. Voor ons lag een jongetje van 6 maanden waarvan elk bit zichtbaar was, het was zwaar ondervoed. Er zijn verschillende maten van ondervoeding, helaas vertoonde deze baby verontrustende symptomen. Zo was de schedel ingedeukt en veerde de huid naar verdraaiing niet terug. Er was hij sprake aan tekort van alle voedingsstoffen. Via een infuus was geprobeerd dit aan te vullen dit mocht echter niet baten. De baby was helemaal uitgedroogd omdat elke vorm van voeding   en vocht door het lichaam werd uitgescheden. Hierdoor was het vooruitzicht verontrustend. Om een kindje zo te zien vechten voor zijn leven doet wat met je. Het is hard om te beseffen dat niet elk kind gered kan worden. Gelukkig zijn er artsen en organisaties die strijden voor deze kinderen. Na deze confrontatie was het tijd om te lunchen. Na de lunch was het weer tijd voor een hygiene training voor de kleine kinderen. De vrolijkheid en gedrevenheid van de kinderen was duidelijk te merken. Het was fijn om na de heftige ochtend positief bezig te zijn met het overbrengen van kennis. Het zijn van al die vrolijke gezichtjes geeft me steeds weer een gevoel van geluk. Kindjes rende rond met de door ons uitgedeelde tandenborstels en vlogen je om de nek. Een jongetje kwam naar me toe en begon met me te praten. Hem vasthoudend leerde ik hem engels woorden waarna hij ze vrolijk nasprak. De kans op onderwijs en vreugde zal ieder kind moeten hebben, het feit dat door ondervoeding kinderen die vreugde wordt afgepakt is tranen waard. De foto's van kinderen met ondervoeding geven een beeld van de situatie, maar wanneer de kindjes zelf voor je staan voel je de pijn, dit is 1 van de dingen die ik nooit meer zal vergeten. Dit is misschien maar goed ook want ik denk dat we ons allemaal moeten beseffen dat er kinderen zijn die vergaan van de honger, met die kennis moeten we allemaal aan de slag zodat dag per dag we dichter naar een wereld zonder hongersterfte komen.